Μια ενδιαφερουσα αναρτηση απο το http://www.ourboys.gr/
Βρισκόμαστε στην μέση της αγωνιστικής σεζόν , όσον αφορά το Παιδικό ποδόσφαιρο.Κάθε Σαββατοκύριακο σε κάθε γωνιά της Αττικής γίνονται παιχνίδια των επίσημων διοργανώσεων των ΕΠΣ καθώς και των διάφορων ιδιωτικών τουρνουά που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Αν κάποιος μπορούσε να περιηγηθεί στην Αττική ένα Σαββατιάτικο πρωϊνό είναι σίγουρο πως θα κατέληγε στο σπίτι του έχοντας τυπωμένη μια πολύχρωμη εικόνα
παιδιών ντυμένων στα κίτρινα , τα κόκκινα , τα μπλέ , τα πράσινα , τα μαύρα , τα άσπρα και όλους τους πιθανούς συνδυασμούς τους να τρέχουν πάνω – κάτω στον πράσινο χλοοτάπητα , να πανηγυρίζουν , να αγκαλιάζονται και πάλι να ξανατρέχουν πάνω – κάτω.
Θα έβλεπε και άλλα – πολύ πιο σημαντικά – όμως όσο και να αδιαφορούσε για το ποδόσφαιρο σίγουρα θα του έκανε εντύπωση και αυτό που συμβαίνει στα γήπεδα.
Συγκρίνετε την εικόνα των παιδιών που παίζουν ποδόσφαιρο με εκείνη των παιδιών που «αποχαυνωμένα» περνάνε τον ελεύθερο χρόνο τους καθισμένα μπροστά σ’ ένα κομπιούτερ η μια παιχνιδομηχανή.
Η ακόμα με την εικόνα 15χρονων και λίγο μεγαλύτερων παιδιών να «φουμάρουν» σκοτώνοντας την ώρα τους καθισμένα σε μια καφετέρια.
Η σύγκριση οδηγεί σε συμπέρασμα.
Και το συμπέρασμα είναι ότι μια ενασχόληση όπως το ποδόσφαιρο (και γενικότερα ο αθλητισμός) πέρα από το ότι συμβάλλει στην υγιή ανάπτυξη των παιδιών , είναι ταυτόχρονα ενεργητική και δημιουργική , προσφέρει αυτήν την ευχάριστη «κούραση» στο σώμα και το μυαλό, αποτελεί μια σημαντική συνιστώσα της κοινωνικοποίησης των παιδιών και προσφέρει στοιχεία που υπό προϋποθέσεις συμβάλλουν θετικά στην διαμόρφωση του χαρακτήρα τους.
Η χαρά του παιχνιδιού που εμπεριέχει τον ανιδιοτελή ανταγωνισμό για την «επικράτηση» , κάτι που δεν συναντάμε στην κοινωνία όπου η «νίκη» έχει για θύμα τον «ηττημένο».
Οι παράγοντες του παιχνιδιού που συνεργάζονται για να αρχίσει , να διεξαχθεί και να τελειώσει σύμφωνα με τους κανόνες.
Το κοινό ενός όμορφου θεάματος , κοινό ιδιόμορφο μιας και στην συντριπτική του πλειοψηφία αποτελείται από γονείς και συγγενείς των παιδιών που το δημιουργούν.
Αυτό είναι , η καλύτερα θα έπρεπε να είναι το Παιδικό ποδόσφαιρο.
Δυστυχώς όμως αν κοιτάξουμε καλύτερα θα δούμε ότι σ’ αυτόν τον όμορφο πίνακα που διαρκώς ζωγραφίζουν τα παιδιά υπάρχουν και «πινελιές» αταίριαστες που τον χαλάνε , πινελιές προερχόμενες στην πλειοψηφία τους από τους θεωρητικά πιο ώριμους «μεγάλους».
Βρισιές , αντεγκλήσεις , κάποιες φορές βίαιες αντιδράσεις , ακόμα και συμπλοκές κυρίως μεταξύ γονιών των μικρών ποδοσφαιριστών !!!
Και ρωτάμε τι είναι εκείνο που διακυβεύεται σ’ έναν ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ παιδιών (και σε οποιονδήποτε ποδοσφαιρικό αγώνα γενικότερα) που να δικαιολογεί την μετατροπή ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου σε «ζούγκλα» ?
Η ανάγκη για επιβίωση μήπως ? (γιατί αυτή είναι η αιτία για όσα συμβαίνουν στην πραγματική ζούγκλα). Σίγουρα όχι ...
Το μέλλον των παιδιών ? Αλίμονο αν σαν γονείς έχουμε την αντίληψη ότι το μέλλον των παιδιών μας είναι κατ’ αποκλειστικό τρόπο δεμένο με το ποδόσφαιρο!!
Ποιές αιτίες λοιπόν οδηγούν σε τέτοιες συμπεριφορές ?
Αιτίες κοινωνικές που δεν διαμορφώνονται στο και από το ποδόσφαιρο.
Συμπεριφορές που γεννιούνται από το ανακάτεμα της κοινωνικής αδικίας και ανισότητας που βιώνουμε καθημερινά με την έλλειψη παιδείας και ισχυρού χαρακτήρα και μεταγγίζονται σε κάθε κοινωνική μας δραστηριότητα.
Συμπεριφορές που ενώ είναι προς αποφυγή για τα παιδιά , επειδή εκφράζονται από τους ίδιους τους γονείς τους τα επηρεάζουν και μάλιστα αρκετά , προμηνύοντας την αναπαραγωγή τους και στο μέλλον.
Δεν λύνεται το πρόβλημα με διοικητικά μέτρα και ποινές (χρειάζονται και αυτά και μάλιστα πρέπει να είναι αυστηρά). Καμία φυλακή δεν έλυσε το πρόβλημα της παράνομης συμπεριφοράς.
Να προβληματιστούμε χρειάζεται. Ας το κάνουμε για τα παιδιά.
Και εν τω μεταξύ ας τα αφήσουμε να παίξουν το αγαπημένο τους άθλημα σε φιλικό μεταξύ τους κλίμα.
Γιατί αυτό που διακυβεύεται δεν είναι η νίκη και η κατάκτηση τροπαίων , φυσικά επακόλουθα όπως και η ήττα του ίδιου του παιχνιδιού.
Αυτό που διακυβεύεται είναι πολύ μεγαλύτερο !
Η σωστή διαπαιδαγώγηση των νέων παιδιών μέσω της επίδειξης χαρακτήρα και αξιοπρέπειας από τους μεγάλους.
